2017/07/30

Η ΚΑΛΗ ΓΗ

ΕΠΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Νὰ εἰποῦμεν καὶ διὰ τὴν καλὴν γῆν. Ἡ ἁγία Παρασκευὴ ἦτο δώδεκα χρονῶν κόρη ἀπὸ  γένος εὐγενικόν. Μείνασα ὀρφανὴ ἐμοίρασεν ὅλην της τὴν περιουσίαν εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ μὲ αὐτὰ ἠγόρασεν τὸν παράδεισον. Καὶ μετεχειρίζετο ὡς φτιασίδια τὰ δάκρυα, ἐνθυμουμένη τὰς ἁμαρτίας της. Ὡς σκουλαρίκια εἶχε τὰ ὦτα της ἀνοικτὰ διὰ ν᾿ ἀκούη τὰς Ἁγίας Γραφάς. Ὡς κορδόνι εἶχε τὰς πολλὰς νηστείας, ὁποὺ ἔκαμνον τὸν λαιμόν της καὶ ἔλαμπεν ὡς ἥλιος. Ὡς δακτυλίδια τοὺς κόμβους τῶν δακτύλων της ἀπὸ τὰς πολλὰς μετανοίας ὁποὺ ἔκαμνεν. Ὡς χρυσοῦν ζωνάριον τὴν παρθενίαν ὁποὺ ἐφύλαξεν εἰς ὅλην της τὴν ζωήν. Ὡς φόρεμα τὴν ἐντροπὴν ὁποὺ εἶχε εἰς τὸν ἑαυτόν της καὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ὁποὺ τὴν ἐσκέπαζεν. Ἔτσι ἐστολίζετο ἡ Ἁγία. Ἀνίσως καὶ εἶνε κανένα κορίτσι καὶ θέλη νὰ στολίζεται, ἂς στοχασθῆ τί ἔκαμνεν ἡ Ἁγία, νὰ κάμνη καὶ ἐκείνη, ἂν θέλη νὰ σωθῆ.

τσι, ἀδελφοί μου, ἡ ἁγία Παρασκευὴ ἔμαθε γράμματα καὶ ἔγινε σοφώτατη. Καὶ διὰ τὴν καθαρότητά της τὴν ἠξίωσεν ὁ Θεὸς καὶ ἔκαμνε καὶ θαύματα. Ἰατρευε τυφλούς, κωφούς· ἀνέστηνε νεκρούς. Δυὸ Ἑβραῖοι, τέκνα τοῦ διαβόλου, βλέποντες τὴν Ἁγίαν νὰ κάμνη θαύματα, τὴν ἐφθόνησαν καὶ τὴν διέβαλον εἰς τὸν βασιλέα Ἀντωνίνον ὡς χριστιανήν. Τὴν κράζει λοιπὸν ὁ βασιλεὺς καὶ τῆς λέγει ν᾿ ἀρνηθῆ τὸν Χριστὸν καὶ νὰ προσκυνήση τοὺς θεούς, νὰ τὴν κάμνη βασίλισσαν. Λέγει του ἡ Ἁγία: Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀνόητη ὡσὰν ἐσένα, νὰ ἀρνηθῶ τὸν Χριστόν μου καὶ νὰ ὑπάγω εἰς τὸν διάβολον· ν᾿ ἀφήσω τὴν ζωὴν καὶ νὰ ὑπάγω εἰς τὸν θάνατον. Ἄμποτε νὰ ἄφηνες καὶ σὺ τὸ σκότος καὶ  νὰ ἤρχεσο εἰς τὸ φῶς. Ἀκούετε, ἀδελφοί μου, ἕνα κορίτσι νὰ ὁμιλῆ μὲ τοιαύτην παρρησίαν ἐμπρὸς εἰς ἕνα βασιλέα; Ὅστις ἔχει τὸν Χριστὸν μέσα εἰς τὴν καρδίαν του, δὲν φοβεῖται ὅλον τὸν κόσμον. Ἀνίσως θέλωμεν καὶ ἡμεῖς νὰ μὴ φοβούμεθα μήτε ἀνθρώπους μήτε δαίμονας, νὰ ἔχωμεν τὸν Θεὸν εἰς τὴν καρδίαν μας. Λέγει ὁ βασιλεὺς τῆς Ἁγίας: Σοῦ δίδω τρεῖς ἡμέρες διορίαν· ἂν δὲν μοῦ ὑπακούσῃς, θὰ σὲ θανατώσω. Λέγει του ἡ ἁγία: Βασιλεῦ, ἐκεῖνο ὁποὺ θέλεις νὰ κάμης εἰς τρεῖς ἡμέρας, κᾶμε τὸ τώρα, διότι ἐγὼ δὲν ἀρνοῦμαι τὸν Χριστόν μου.

Τότε προστάζει ὁ βασιλεὺς καὶ ἄναψαν μίαν μεγάλην πυρκαϊὰν καὶ βάνουν ἕνα καζάνι γεμάτο πίσσαν καὶ θειάφι καὶ βράζει καλά. Βλέπουσα ἡ Ἁγία τὸ καζάνι ἐχαίρετο, ὅτι ἔμελλε ν᾿ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ τοῦτον τὸν ψεύτικον κόσμον καὶ νὰ ὑπάγη εἰς ἐκεῖνον τὸν ἀληθινὸν καὶ αἰώνιον. Προστάζει ὁ βασιλεὺς νὰ βάλουν τὴν ἁγίαν εἰς τὸ καζάνι διὰ νὰ καῆ. Ἡ Ἁγία ἔκαμε τὸν σταυρόν της καὶ ἐμβαίνει μέσα. Περιμένει δυὸ- τρεῖς ὥρας ὁ βασιλεὺς καὶ βλέπων ὁποὺ δὲν καίεται ἡ Ἁγία της λέγει: Παρασκευὴ διατὶ δὲν καίεσαι; Λέγει του ἡ Ἁγία: Διότι ὁ Χριστὸς ἐδρόσισε τὸ νερὸ καὶ δὲν καίομαι. Λέγει της ὁ βασιλεύς: Ραντισόν με καὶ ἐμὲ διὰ νὰ ἴδω, καίει; Ἐπῆρεν ἡ Ἁγία μὲ τὰς δυό της χείρας καὶ τοῦ ρίπτει εἰς τὸ πρόσωπον καὶ εὐθύς, ὢ τοῦ θαύματος! ἐτυφλώθη καὶ ἐγδάρθη τὸ πρόσωπόν του. Φωνάζει ὁ βασιλεύς: Μέγας ὁ Θεὸς τῶν χριστιανῶν καὶ εἰς αὐτὸν πιστεύω καὶ ἐγώ· καὶ ἔβγα νὰ μὲ βαπτίσῃς. Ἐβγῆκεν ἡ Ἁγία καὶ τὸν ἐβάπτισε μὲ ὅλον του τὸ βασίλειον. Ἔπειτα τὴν ἀπεκεφάλισεν ἄλλος βασιλεὺς καὶ ὑπῆγεν εἰς τὸν παράδεισον νὰ χαίρεται πάντοτε. Αὐτὴ ἡ Ἁγία ἔκαμε τὰ ἑκατὸν κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. 

(Από τις Διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Έκθεση της παρούσας κατάστασης της Εκκλησίας

Δημοσιεύτηκε στο τότε Συνοδικό περιοδικό "Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων" τεύχος 207 Μαΐου 1995.

Με τι λοιπόν να παρουσιάσουμε την παρούσα κατάσταση; Μοιάζει πράγματι με ναυτικό πόλεμο, τον οποίον διοργάνωσαν φιλοπόλεμοι και ναυμάχοι άνδρες, αφού άφησαν μέσα τους να αυξηθεί το μίσος έναντι αλλήλων, λόγω παλαιών συγκρούσεων. Φαντάσου λοιπόν στην εικόνα αυτή να εφορμά ο στόλος με σφοδρότητα και από τις δύο πλευρές, κατόπιν, ενώ η οργή έχει φτάσει στο αποκορύφωμα, να έχουν αλληλοπλευριστεί τα πλοία και να μάχονται οι άνδρες. Υπόθεσε, αν θέλεις, ότι τα πλοία συγκλονίζονται, συγχρόνως από βίαιη καταιγίδα και ότι η μαυρίλα από τα σύννεφα σκοτεινιάζει το κάθε τι,  ώστε να μην μπορεί κανείς να διακρίνει κανείς εχθρούς και φίλους, διότι τα χαρακτηριστικά σύμβολα τους δεν διακρίνονται μέσα στην σύγχυση. Για να κάνουμε πλέον σαφή την εικόνα ας προσθέσουμε και φουσκωμένη θάλασσα που να στριφογυρίζει τα νερά της από τον βυθό μέχρι επάνω, και το νερό να πέφτει από τα σύννεφα ορμητικό, και να δημιουργείται από την τρικυμία φοβερή θαλασσοταραχή.

Έπειτα τους ανέμους να φυσούν  από όλες τις κατευθύνσεις προς το ίδιο σημείο και να συνταράζουν ολόκληρο τον στόλο, και εκ των αντιπάλων άλλους μεν να καταπροδίδουν την παράταξη τους και να ενώνονται παρά την αγωνία για την έκβαση προς τους άλλους,  άλλους δε και να αγωνίζονται να κυβερνήσουν  τα σκάφη που φέρονται εδώ κι εκεί από τους ανέμους για να αντεπιτεθούν στους εφορμώντες, και να αλληλοφονεύονται λόγω ανταρσίας την οποία δημιούργησε ο φθόνος προς τον υπερέχοντα στην μάχη και η επιθυμία να νικήσει ο καθένας μόνος του. Αναλογίσου κοντά σε αυτά και κάποιον θόρυβο να επικρατεί σε όλο το σημείο εκείνο της θάλασσας, και από τους ανέμους που ολόγυρα σφυρίζουν, και από τα κτυπήματα των πλοίων, και από το κόχλασμα της τρικυμίας, και από την βοή των πολεμιστών, οι οποίοι κραυγάζουν με ποικίλες φωνές ανάλογα προς ο,τι παθαίνουν. Εξαιτίας αυτού του θορύβου, λοιπόν, δεν ακούγεται η φωνή ούτε του ναύαρχου ούτε του κυβερνήτη, αλλά επικρατεί φοβερή αταξία και σύγχυση και το μέγεθος αυτό των κακών συντελεί ώστε να διαπράττουν σωρεία λαθών, από απόγνωση για την τύχη της ζωής τους. Πρόσθεσε σε αυτά και βαρύτατη ασθένεια δοξομανίας, ώστε ενώ το πλοίο ήδη βυθίζεται, οι επιβάτες του να μην παραιτούνται από τις έριδες για τα πρωτεία.

Να μεταφερθείς τώρα από την εικόνα στο ίδιο το κακό.

Μήπως παλαιότερα το αρειανό σχίσμα, αφού διαχωρίστηκε από την Εκκλησίας ως αντίπαλη μερίδα, δεν εμφανίζεται ως η μοναδική εχθρική παράταξη; Όταν μετά από την μακροχρόνια και φοβερή έριδα κατήλθαν σε ανοικτό εναντίον μας πόλεμο, τότε ο πόλεμος διαχωρίστηκε σε πολλά και ποικίλα μέρη, ώστε και λόγω του γενικού εχθρικού κλίματος και λόγω των υποψιών για τον καθένα υπήρχε σε όλους άσβεστο μίσος. Ο σάλος αυτός των Εκκλησιών δεν είναι αγριότερος από κάθε θαλασσινή τρικυμία; Κατ' αυτό κάθε όριο που έθεσαν οι πατέρες έχει μετακινηθεί, κάθε θεμέλιο και οχυρό της δογματικής διδασκαλίας έχει σαλευτεί. Τα πάντα συγκλονίζονται και σείονται, διότι στηρίζονται επί σαθρής βάσης. Με το να επιτιθέμεθα ο ένας εναντίον του άλλου, καταστρεφόμαστε μεταξύ μας. Ακόμα και αν δεν προλάβει να σε κτυπήσει ο εχθρός, σε πληγώνει ο σύντροφος. Και αν πέσεις κάτω πληγωμένος, σε καταπατά ο συμπολεμιστής.

Συνδεόμαστε μεταξύ μας επί τόσο χρόνο, όσον από κοινού μισούμε τους εχθρούς. Όταν όμως φύγουν οι εχθροί, βλεπόμαστε μεταξύ μας ως εχθροί. Προσέτι ποιος μπορεί να μετρήσει το πλήθος των ναυαγίων; Άλλοι βυθίζονται, επειδή δέχτηκαν επίθεση των εχθρών, άλλοι λόγω της καλυμμένης των συμμάχων επιβουλής, άλλοι λόγω απειρίας των αρχηγών τους. Ολόκληρες Εκκλησίες ακόμη, επειδή προσάραξαν ως σε ύφαλους επάνω στις αιρετικές δολοπλοκίες, βυθίστηκαν αύτανδροι, άλλοι εξ αυτών, οι οποίοι δεν θέλουν να ακολουθήσουν τον Σωτήρα στο πάθος, αφού παρέλαβαν την διακυβέρνηση της Εκκλησίας, ναυάγησαν ως προς την πίστη. Οι ταραχές επίσης, οι οποίες προέρχονται από τους πολιτικούς άρχοντες δεν συνταράζουν τους λαούς σφοδρότερα κάθε καταιγίδας; Θλιβερό και σκυθρωπό σκοτάδι όντως έχει καλύψει τις Εκκλησίες, διότι οι λαμπτήρες του κόσμου, τους οποίους τοποθέτησε ο Θεός για να φωτίζουν τις ψυχές των λαών έχουν εκδιωχθεί. Ενώ ήδη υπάρχει ο φόβος να διαλυθεί το παν, η υπερβολική μεταξύ τους φιλονικία δεν αφήνει να αντιληφθούν τον κίνδυνο. Υπολογίζεται περισσότερο η προσωπική βλάβη από τον κοινό και γενικό πόλεμο, η επικράτηση επί των αντιπάλων είναι ο στόχος και όχι το κοινό καλό, προτιμάται η άμεση ικανοποίηση του εγωισμού από τις αμοιβές, οι οποίες θα δοθούν αργότερα. Δια τούτο όλοι ανεξαιρέτως, με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί ο καθένας, σηκώνουν τα φονικά χέρια και χτυπούν ο ένας τον άλλον. Κάποια τραχιά κραυγή από τις αντιλογίες αυτών οι οποίοι αντιμάχονται αλλήλους, και μια ακατανόητη βοή, και ένας δυσδιάκριτος ήχος από τους ακατάπαυστους θορύβους, έχουν γεμίσει σχεδόν όλη την Εκκλησία, και η ευσεβής δογματική διδασκαλία διαστρέφεται από τις ακρότητες, τις υπερβολές και από τις ελλείψεις. Διότι άλλοι μεν με το να συγχέουν τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδας οδηγούνται στον Ιουδαϊσμό, άλλοι δε με το να δέχονται αντίθεση των φύσεων οδηγούνται στον Ελληνισμό. Ούτε η θεόπνευστη Γραφή αρκεί για να τους συμβιβάσει, ούτε οι αποστολικές παραδόσεις να τους οδηγήσουν στην συμφιλίωση. Μία μόνο είναι η προϋπόθεση της φιλίας. Το να μιλήσει κανείς κολακευτικά. Για την δημιουργία έχθρας είναι αρκετό το να μη συμφωνεί κανείς προς την γνώμη του άλλου. Η ομοιότητα του σφάλματος προκαλεί εμπιστοσύνη για την συμμετοχή στην ανταρσία περισσότερο από κάθε είδους συνωμοσία. Θεολόγος είναι ο οποιοσδήποτε, έστω και αν η ψυχή του είναι στιγματισμένη από αναρίθμητες κηλίδες. Γι' αυτό αυτοχειροτόνητα πρόσωπα και επιδιώκοντα με παν μέσον την κατάληψη της εξουσίας έχουν αναλάβει την διοίκηση της Εκκλησίας, αφού αγνόησαν την οικονομία του Αγίου Πνεύματος. Και ενώ οι Ευαγγελικοί θεσμοί βρίσκονται λόγω της αταξίας σε παντελή σύγχυση, υπάρχει απερίγραπτη σπουδή για τα αξιώματα, και ο καθένας εξ αυτών οι οποίοι θέλουν να να επιδειχθούν αγωνίζεται να ανέλθη ο ίδιος στο αξίωμα. Φοβερή αναρχία λόγω αυτής της φιλαρχίας επικρατεί μεταξύ των λαών. Για τούτο οι συστάσεις των υπεύθυνων αποβαίνουν ανωφελείς και χωρίς αποτέλεσμα, διότι ο καθένας σκέπτεται ότι πρέπει όχι να υπακούει σε άλλους, αλλά να εξουσιάζει αυτός άλλους, λόγω του εκ της αμάθειας εγωισμού.

Για τούτο θεώρησα ότι είναι προτιμότερο να μην μιλήσω αλλά να σιωπήσω, διότι μέσα σε τόσους θορύβους δεν είναι δυνατόν να εισακουστεί η φωνή ουδενός ανθρώπου. Διότι αν είναι αληθείς οι λόγοι του Εκκλησιαστή "οι λόγοι των σοφών ακούγονται όταν επικρατεί ησυχία", δεν θα άρμοζε καθόλου στην παρούσα κατάσταση να μιλήσω περί αυτών. Ενθυμούμαι ακόμη και το προφητικό εκείνο λόγιο, ότι "ο συνετός θα σιωπήσει κατά τον καιρό εκείνο, διότι ο καιρός είναι πονηρός" Αμώς 5, 13). Και είναι όντως πονηρός, διότι άλλοι φροντίζουν να πέσει κανείς κάτω, άλλοι χοροπηδούν γύρω από αυτόν που έπεσε, άλλοι επικροτούν την πτώση, και δεν υπάρχει κάποιος που από συμπάθεια θα δώσει το χέρι του για να σηκωθεί αυτός που γονάτισε από το βάρος (Έξ. 23,5). Τώρα όμως δεν ισχύουν τα ίδια. Γιατί; Διότι γενικώς ψυχράθηκε η αγάπη, εξαφανίστηκε η σύμπνοια μεταξύ των αδελφών, το όνομα της ομόνοιας δεν είναι καν γνωστό. Χάθηκαν οι εξ αγάπης νουθεσίες, πουθενά δεν υπάρχει χριστιανική συμπάθεια, πουθενά δεν χύνεται ένα δάκρυ συμπαθείας. Δεν υπάρχει αυτός που θα στηρίξει τον ασθενή στην πίστη, αλλά έχει ανάψει τόσο μίσος μεταξύ των συμπολιτών, ώστε ο καθένας να χαίρεται περισσότερο για την συμφορά του πλησίον παρά για τα δικά του επιτεύγματα. Όπως συμβαίνει με τις επιδημίες, όπου και όσοι προσέχουν με πολλή ακρίβεια, την δίαιτα υποφέρουν εξίσου προς τους άλλους, επειδή λόγω της συναναστροφής προς τους ασθενείς ασθενούν και αυτοί, έτσι και τώρα εξομοιωθήκαμε όλοι μεταξύ μας, διότι η φιλονικία που ως επιδημία κατέλαβε τις ψυχές μας, μας οδήγησε στο να φροντίζουμε για το κακό. Για τούτο στις θέσεις των δικαστών κάθονται πρόσωπα χωρίς έλεος μεν και σκληρά για όσους σφάλλουν,  ενώ υπάρχουν από την άλλη πλευρά κριτές αγνώμονες που δυσμενώς αντιμετωπίζουν τα κατορθώματα. Έχει στερεωθεί, όπως φαίνεται, το κακό τόσο πολύ, ώστε γίναμε αλογότεροι και από τα άλογα ζώα. Διότι εκείνα συγκροτούν μιαν αγέλη ειρηνική μεταξύ τους, σε μας όμως ο φοβερός αυτός πόλεμος έχει ξεσπάσει εναντίον των ομοφύλων μας.

Γι' όλους αυτούς τους λόγους έπρεπε να σιωπήσω. Από την αντίθετη όμως πλευρά με είλκυε η αγάπη, η οποία δεν ζητά το δικό της συμφέρον και απαιτεί να υπερνικά κανείς όλες τις δυσκολίες των καιρών και των πραγμάτων. Μας δίδαξαν και οι ριφθέντες στην βαβυλωνία κάμινο παίδες ότι  και αν δεν υπάρχει κανείς σύμμαχος της ευσέβειας, πρέπει να επιτελεί κανείς μόνος το καθήκον. Αυτοί λοιπόν μέσα από την φλόγα της καμίνου υμνούσαν τον Θεό, χωρίς να υπολογίζουν το πλήθος των ασεβών, αλλά οι τρεις τους ήταν αρκετοί για να στηριχτούν μεταξύ τους. Για τούτο ούτε εμάς μας φόβισε το πλήθος των αντιπάλων, αλλά αφού στηρίξαμε την ελπίδα στην βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. διακηρύξαμε με πολλή παρρησία την αλήθεια. Θα ήταν άλλωστε το πιο παράλογο από όλα, αν αυτοί μεν που βλασφημούν το Πνεύμα, εξαγγέλλουν με τόσο θράσος και ευκολία την ασέβεια τους, εμείς που έχουμε τέτοιον σύμμαχο, και συνήγορο διστάζουμε να υπηρετήσουμε την διδασκαλία, η οποίας έφτασε μέχρι εμάς από την παράδοση των πατέρων, διασωθείσα δια της μνήμης από γενεάς εις γενεάν. Επιπλέον ενίσχυσε την διάθεση μας αυτήν και η φλόγα της ειλικρινούς σου αγάπης και η σοβαρότητα και η πραότητα του χαρακτήρα σου, τα οποία ήταν εγγύηση ότι δεν πρόκειται να γίνουν γνωστά σε πολλούς όσα θα γράφονταν. Όχι διότι ήταν άξια να αποκρυφτούν, αλλά διότι δεν έπρεπε να ριχτούν τα μαργαριτάρια στους χοίρους.

Αυτά εγώ είχα να πω. Για εσένα όμως, αν μεν είναι αρκετά όσα έχουν λεχθεί, ας μην γίνεται πλέον λόγος γι' αυτό το θέμα. Αν όμως σου φανούν ελλιπή, δεν θα με πειράξει να ασχοληθείς φιλοπόνως με την έρευνα και για ερωτήσεις όχι εριστικής να συμπληρώσεις την περί του θέματος γνώση. Εύχομαι να βοηθήσει ο Κύριος είτε μέσω εμού είτε δια άλλων να συμπληρωθούν τα ελλείποντα δια της γνώσης, η οποία δίνεται από το Πνεύμα στους αντάξιους των δωρεών αυτού.

(Μεγάλου Βασιλείου, ΕΠΕ Τόμος 10ος)

2017/07/28

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ: ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΦΛΩΡΙΝΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ

Φέτος συμπληρώνονται 93 χρόνια από την εισαγωγή της επάρατης Καινοτομίας του Νέου Παπικού ημερολογίου- που ευθύνεται, ως κερκόπορτα του Παναιρετικού Οικουμενισμού, για όλα τα κακά που ταλανίζουν την Ορθοδοξία επί ένα αιώνα τώρα- και 80 από το εκκλησιολογικό Σχίσμα του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδη. Για την εμβάθυνση των γεγονότων αναδημοσιεύουμε τεκμηριωμένη και αρκετά αξιόλογη μελέτη που δημοσιεύτηκε προ 10 ετών σε τότε εκδιδόμενο περιοδικό υπό τον τέως Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Χρυσόστομο Μητρόπουλο (2002). 
 Την παρούσα απολογητική δημοσίευση, η σύνταξη του ιστολογίου δεν την κάνει φιλόνικα αλλά χάριν Αληθείας και μη παραιτούμενη από αγαθές προθέσεις και επιθυμίας Διαλόγων εν Αγάπη και Αληθεία δια την εν Χριστώ ένωση, όπως υπήρχε, με την επιστροφή στην κοινή Ορθόδοξη πίστη που μας ένωνε στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησιά του Χριστού. 














2017/07/27

"ΘΗΒΑΪΚΗ ΦΩΝΗ" ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

Το 2003, η Εκκλησία μας βρέθηκε ατυχώς χωρίς Συνοδικό δημοσιογραφικό όργανο εξαιτίας την παράνομης παρακράτησης από αποσχισθέντα Κληρικό. Τότε, η Ιερά Σύνοδο (επ' ονόματι της οποίας ήταν η ιδιοκτησία του περιοδικού) αποφάσισε να μην προσφύγει στα δικαστήρια παρά την αδιαμφισβήτητη δικαίωση της για την συνέχιση της έκδοσης υπό τον ίδιο τίτλο. Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κυρός Αβράμιος εμπνεύστηκε, ίδρυσε και στήριξε το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Θηβών μέχρι και την οσιακή κοίμηση του το 2005. Πρώτος Διευθυντής ανέλαβε ο Ιερομόναχος Μηνάς Αλεξιάδης (ως και αρχές του 2008) για τους κόπους τους οποίους κατέβαλε, είθε ο Θεός να τον ελεήσει και φωτίσει. Για μικρό διάστημα ανέλαβε ο διάδοχος του αειμνήστου Επισκόπου κυρού Αβραμίου, Πανιερώτατος Μητροπολίτης Θηβών κ.κ. Χρυσόστομος και έπειτα, μέχρι και σήμερα, επαξίως, ο Πανοσιολογιότατος Ιερομόναχος π. Βησσαρίων Βάλλιος της Μονής Αγιορειτών Πατέρων Οινόης, ο οποίος απ' αρχής με τον ιδρυτή του περιοδικού συνέδεσε το όνομα του με τους αγώνες και ο έργο του περιοδικού.

Στα 14 χρόνια έκδοσης του περιοδικού εκδόθηκαν 70 τεύχη (69 τακτικά και 1 έκτακτο ως και αυτοτελές ένθετο για την κοίμηση του Πρωθιεράρχου των Γ.Ο.Χ. κυρού Γρηγορίου) με άψογη εμφάνιση και βαθιά ορθόδοξο και ψυχωφελές περιεχόμενο, που το πλήθος των αναγνωστών περίμενε πάντα με χαρά και εναγωνίως. Πλούσιο εύρος θεμάτων υπερκαλήφθηκαν όπως είχαν τεθεί οι στόχοι στο πρώτο τεύχος (το οποίο παρακάτω δημοσιεύουμε σε ασπρόμαυρη μορφή) ενώ η εμφάνιση του περιοδικού βελτιώθηκε αλματωδώς από το πρώτο τεύχος (32 σελ.) ως το τελευταίο της Α' περιόδου (156 σελ.).

Εκφράζουμε τα θερμά συγχαρητήρια στον Πανοσιολογιότατο Διευθυντή για την επάξια και, ως τώρα αξεπέραστη, εποπτεία του στην δημοσιογραφική Φωνή της Εκκλησίας μας και ευχόμαστε για ακόμη μεγαλύτερη ιεραποστολική πρόοδο και διάδοση του δημοσιογραφικού οργάνου της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, είτε ως περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών, ή- αν μας επιτρέπεται- ως επίσημο Συνοδικό όργανο της Εκκλησίας με την ευλογία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Θηβών κ.κ. Χρυσοστόμου.

Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

ΓΕΡΩΝ ΒΛΑΣΙΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (+2016)

Ένα έτος συμπληρώθηκε τον παρελθόντα Μάιο (25), όταν σε ηλικία 81 ετών κοιμήθηκε εν Κυρίω αιφνιδίως, συνέπεια ατυχήματος, ο Οσιώτατος Γέρων Βλάσιος Μοναχός Κατουνακιώτης του Ιερού Ητχαστηρίου Γεννήσεως του Χριστού Κατουνακίων Αγίου Όρους. Ο κατά κόσμον Βασίλειος Μακρογιάννης γεννήθηκε το έτος 1935 στον Πόρο Τροιζηνίας από ευσεβείς γονείς. Φοίτησε στο παλαιό τότε εξατάξιο Γυμνάσιο και έπειτα στην Εμποροναυτιλιακή Σχολή Αρχιμίδης. Από την παιδική ηλικία έλαβε  την κατά Θεόν ανατροφή και την αγάπη προς τον Θεό, την Εκκλησία και τον Μοναχισμό.

Ο νεαρός Βασίλειος από θεία βούληση, το έτος 1961, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και εισήλθε ως δόκιμος μοναχός στην ιστορική Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον Κουβαρά Κερατέας Αττικής. Το ίδιο έτος, έχων ζήλο για ανώτερη πνευματική ζωή αποφάσισε να ακολουθήσει στο Άγιο Όρος, τον ονομαστό για την αρετή του Γέροντα κλήμη Μοναχώ, μετ' άλλων δοκίμων και ρασοφόρων μοναχών, ένας εκ των οποίων ήταν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ. Χρυσόστομος. Κατά πρώτον μετέβησαν στην ιδιόρρυθμη Ιερά Μονή Ξηροποτάμου, μη έχοντες ουδεμία πνευματική επικοινωνία μετά των μνημονευόντων μοναχών της Μονής, και στην συνέχεια στην Ιερά Καλύβη του Αγίου Ελευθερίου στα Βουλευτήρια στης Σκήτης Αγίας Άννης. Έπειτα εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Ιερό Ησυχαστήριο Χριστού Γεννήσεως στα Κατουνάκια. Εκεί εκάρη ρασοφόρος μοναχός, μετονομασθείς Βλάσιος, και στην συνέχεια έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα.

Ο Γέρων Βλάσιος ασχολήθηκε με το εργόχειρο της Αγιογραφίας, αλλά και με το παραδοσιακό αγιορείτικο εργόχειρο, το γνωστό ως τσακονικό- πρόκειται περί στυλβωμένου χρυσού επάνω σε ξύλινες εικόνες Αγίων που σχεδιάζεται με σφυρί και κοπιδάκια, χαράσσοντας διάφορα διακοσμητικά στοιχεία. Την τέχνη αυτή επιτελούσε με μεγάλη επιμέλεια και έργα του, υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, βρίσκονται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις χώρες του εξωτερικού, Ρωσία, Η.Π.Α. κ.α.

Ήταν άριστος ιεροψάλτης και τυπικάρης και υπηρέτησε με υπερβολικό ζήλο άοκνα το ιερό αναλόγιο στις πολύωρες και κουραστικές Αγρυπνίες και Ακολουθίες των Ζηλωτών μοναχών του Αγίου Όρους. Υπήρξε ανυποχώρητος αγωνιστών των πατρώων παραδόσεων και της ορθόδοξης ομολογίας, μιμούμενος τους παραδοσιακούς αγώνες των απ' αιώνων μοναχών υπέρ της διατήρησης ανόθευτης της αμώμητης άπαξ παραδοθείσης πίστεως.

Οι ασκητικοί του αγώνες ήταν παροιμιώδεις, αν αναλογισθεί κανείς ότι καθημερινώς, μέχρι της τελευτής του, παρά τα πολλά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, κάνοντας μεγάλες νηστείες και χιλιάδες γονυκλισίες. Είχε, επίσης, εντρυφίσει και αποκτήσει την άοκνη και ψυχωφελή και σωτηριώδη εργασία της νοεράς προσευχής. Ήταν γνώστης και λάτρης της αρχαίας ελληνικής γλώσσης έχοντας αποστηθίσει πάμπολλα χωρία από την Γραφή και την υμνολογία, γινόταν δε άμεσα αντιληπτό σε αυτόν οποιοδήποτε λάθος και εάν έκανε ο εκάστοτε αναγνώστης. Η θεολογική και δογματική κατάρτιση του, λόγω της συνεχούς μελέτης, ήταν υψηλή, με την ευφράδεια του λόγου που τον διέκρινε καθήλωνε κάθε συνομολιτή του αποσπώντας τον θαυμασμό. Κατηχούσε ανελλιπώς τους εκατοντάδες διερχομένους προσκυνητές εκ του Ιερού Ησυχαστηρίου, αλλά και εκτός Αγίου Όρους, όπου μετέβαινε. Προσύλκειε τους πιστούς με τον καταδεκτικό τρόπο του, τον μειλήχιο, καλοπροαίρετο, συγκαταβατικό, ακούραστο και πρόθυμο χαρακτήρα του, ενώ ουδέποτε έπαυσε να καυτηριάζει την σύγχρονη παναίρεση του Οικουμενισμού της οποίας ήταν σφοδρός πολέμιος. Είχε ταχθεί μετά της Συνοδείας του και εναντίον, κάθε προσπάθεια επιβολής από τις σκοτεινές δυνάμεις της νέας αντίχριστης εποχής, των καρτών, ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, χαράγματος και οτιδήποτε άλλο σχετικό.

Το έτος 2005, μετά την εις Επίσκοπο χειροτονία του μέχρι τότε Γέροντος του Ιερού Κελλίου Ιερομονάχου π. Χρυσοστόμου ανέλαβε κατά την τάξη την Γεροντία της Αδελφότητας με μεγάλη συνοχής καρδίας και επίγνωση της υψηλής θέσης του πνευματικού ποδηγέτη μοναχών.

Τον Μάιο του 2016, και ενώ βρισκόταν στην Θεσσαλονίκη για ιατρικές εξετάσεις, εξαιτίας ατυχήματος  εκδηλώθηκε πυρκαγιά στον χώρο που διέμενε και τραυματίστηκε βαριά, έχοντας καθολικά εγκαύματα τρίτου βαθμού. Έχοντας τις αισθήσεις του, αμέσως κομίστηκε σε θεραπευτήριο της Θεσσαλονίκης και παρά τα σοβαρά και πολυώδινα τραύματα του δεν γόγγυσε, ούτε διαμαρτυρήθηκε ούτε για στιγμή, κάνοντας τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό να θαυμάσουν την καρτερία του. Μόνο μονολογούσε και έλεγε το χρυσοστομικό: "Δόξα τω Θεώ άντων ένεκεν". Την επόμενη παρέδωσε με μαρτυρικούς πόνους αλλά ήσυχα και με γαλήνη το πνεύμα του στον πανάγαθο Θεό, τον οποίον εκ νεότητος αγάπησε. Μεταφέρθηκε στα Κατουνάκια Αγίου Όρους όπου πραγματοποιήθηκε η νεκρώσιμος Ακολουθία από τον Παν/το Ιερομόναχο π. Χρυσόστομο (Βαλτά)  με την παρουσία πλήθους μοναχών από την ευρύτερη περιοχή. Η ταφή του έγινε πίσω από το Ιερό Βήμα του Ναού της Γεννήσεως του Χριστού.

Είθε ο Κύριος της ζωής και του θανάτου να κατατάξει την ψυχή του μακαριστού Γέροντα Βλασίου στούς κόλπους του Πατριάρχη Αβραάμ και στην χορεία του Μοναχικού Τάγματος υπό τον Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη.

2017/07/26

Η ΝΟΕΡΑ ΑΘΛΗΣΙΣ

UNIA- ΟΥΝΙΤΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ


Οι παναιρετικοί οικουμενιστές και οι εν γένει θιασώτες της  εν έτει 2016 "Συνόδου" του Κολυμπαρίου μπορούν να χαίρονται τα αποτελέσματα του αγώνα τους για προδοσία της Ορθοδοξίας και πλήρη επικράτηση του αιρεσιοτόκου Παπισμού. Ο αντίχριστος Παπισμός για ένα μόνο πράγμα αγωνιά και ενδιαφέρεται: την Υποταγή. Απαιτεί την αναγνώριση, την μνημόνευση του Πάπα ως απόλυτου Μονάρχη της "Εκκλησίας" και παραγνωρίζει τα προσωπικά πιστεύω των οπαδών. Έτσι, στην Παπική παρασυναγωγή ανήκουν οι Ουνίτες αλλά και παρόμοιες ομάδες προερχόμενες από Αιρέσεις (Νεστοριανοί, Μονοφυσίτες, Μαρωνίτες κλπ.) καταδικασμένες από τις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους, χωρίς να αποβάλλουν τα αιρετικά πιστεύω τους!!!

Μία γεύση για την επιδιωκόμενη ένωση των εξ' ορθοδόξων Καινοτόμων (Οικουμενιστών του Νέου ημερολογίου) με τον Φραγκίσκο του Βατικανού είναι η περίπτωση μιας ενορίας "ορθοδόξων", διαφόρων εθνοτήτων, υπό το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως η οποία προσχώρησε στον τοπικό παπικό "επίσκοπο" και απευθείας στον κ. Φραγκίσκο. Αντί η ενορία αυτή να αποτελεί νησίδα ορθοδοξίας στην Λατινική Αμερική, χάθηκε αύτανδρη στην χοάνη του Αντιχρίστου Παπισμού ελέω των Ουνιτών του Οικουμενισμού!

Από 10 Ιουνίου 2017, λοιπόν, η ενορία του Αγ. Σπυρίδωνος θα υπάγεται στον Παπισμό ως "Ελληνική Βυζαντινή Καθολική Κοινότητα" και μάλιστα κατόπιν "Ομολογίας Πίστεως" στον Πάπα!!! Θα "λειτουργούν" κατά το ορθόδοξο τυπικό και μάλιστα με το παλαιό ημερολόγιο (!) αλλά υποταγμένοι στην παπική αίρεση: Λύκοι εν δορά προβάτου για αγνοούντες και πλανωμένους.

Ακολουθούν φωτογραφίες και βιβλίο στην αγγλική για την Ουνία.



ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Επανεκδόθηκε σε νέα εμπλουτισμένη Β' έκδοση, αποτελούμενο από 400 σελίδες, το πνευματικό εγχειρίδιο με τον τίτλο "Πολύτιμος Οδηγός Πατερικής Σοφίας", από την Ιερά Μονή Οσίων Αγιορειτών Πατέρων Πανάκτου Βοιωτίας. Το βιβλίο αποτελεί όπως αναφέρεται και στο πρόλογο του, συλλογή πνευματικών λόγων των Πατέρων, των Αποστόλων και Αγίων της Εκκλησίας μας, περί προσευχής, παθών, πίστης, πειρασμών και δοκιμασιών, αμαρτίας και πλείστων άλλων θεολογικών ζητημάτων.

Οι άγιοι λόγοι σταχυολογούνται κατά θέμα, και ούτω ο πιστός αναγνώστης ευκόλως διατρέχει την ύλη του βιβλίου, επικεντρώνοντας την μελέτη του σε αυτό που εκάστοτε τον απασχολεί. Στόχος του εγχειριδίου είναι να συντροφεύσει όσους πιστούς δεν είναι αδιάφοροι προς τα θεία και αναζητούν την εφαρμογή του Ευαγγελικού λόγου στην ζωή τους. Επίσης, να βοηθήσει εκείνους που  θα ήθελαν να ανατρέξουν στις σελίδες του να εμβαθύνουν στις θείες έννοιες και να στραφούν σε έργα πνευματικά. Η συλλογή Πατερικών αποφθεγμάτων αποτελεί πόνημα του Αγιορείτη Μοναχού Κασσιανού Κατουνακιώτη.

Τηλέφωνο για πληροφορίες: 22630. 51. 600.


Διατίθενται για κάθε ενδιαφερόμενο δύο λίαν ψυχωφελή βιβλία του Αγίου Πατρός Ματθαίου Καρπαθάκη, Αρχιεπισκόπου Αθηνών, του Ομολογητού, "Σμάραγδος" και "Επιστολαί". Τα βιβλία αυτά αποτελούν συλλογή διαφόρων νουθεσιών, λόγων και επιστολών και τα οποία εκδόθηκαν στο παρελθόν χάριν ακραιφνούς αγάπης και ψυχικής ωφέλειας, όπως σημειώνεται στην έκδοση.

Για πληροφορίες στο τηλέφωνο: 694. 692. 6962.

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ

Την 30η του μηνός Απριλίου, ημέρα Σάββατο, μνήμη του Αγίου Ενδόξου Αποστόλου Ιακώβου του Ζεβεδαίου, αδελφού του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εόρτασε τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος, στην Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας (Σκήτη Παναγουλάκη) Καλαμάτας, ιστορική έδρα της Ιερά Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Μεσσηνίας.

Αφ' εσπέρας εξάλη μέγας Εσπερινός, ενώ το πρωί της κυριώνυμης ημέρας τελέστηκε ο εόρτιος Όρθρος μετά αρτοκλασίας και το πανηγυρικό Αρχιερατικό Συλλείτουργο, στο οποίο προεξήρχε ο άγων τα ονομαστηρια, συμπαραστατούμενος υπό του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Ιγνατίου, βοηθούμενοι από τον Παν/το Ιερομόναχο π. Αθανάσιο και τον Διάκονο π. Χριστοφόρο.

Προσήλθε πλήθος πιστών από την Πελοπόννησο και διάφορες περιοχές για να τιμήσει τον εορτάζοντα Αρχιερέα. Τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιότατος Φθιώτιδος κ. Ιγνάτιος, ενώ κατά την Απόλυση ευχήθηκε στον εορτάζοντα εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου, του Ιερού Κλήρου και των Μοναχικών Ταγμάτων.

Ο Σεβασμιότατος κ. Ιάκωβος ευχαρίστησε τους προσελθόντας πιστούς ενώ ο χορός των Ιεροψαλτών έψαλε το "Πολυχρόνιο" του τιμώμενου Αρχιερέως. Η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής παρέθεσε πλουσιοπάροχη τράπεζα σε όλους τους κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς.